In de nationale teamcompetitie is soms een vraag vooraf: tegen wie wil je wel en tegen wie wil je liever niet spelen? Dat heb je niet in de hand trouwens: de teams moeten 10 namen inleveren in de volgorde van 1 tot en met 10 en je weet uiteraard niet wat de precieze volgorde is van de 10 namen van de tegenstander.

Hoe dan ook is Anton van Berkel een speler die ik liever ontwijk. Ik weet niet goed waar hem dat in zit. Ik begrijp zijn stijl niet goed, soms speelt hij heel snel en dan weer niet, ik krijg er niet goed grip op. Mijn gevoel is duidelijk. Het is ook helder dat hij erg sterk is: dit is niet zijn éérste finale in Huissen. Verder is zijn speelstijl grillig: we kunnen alles van hem verwachten in Huissen. Interessant is dat mijn gevoel niet parallel loopt met mijn partijen tegen hem: vreemd genoeg heb ik doorgaans goed tegen Anton gespeeld en ook wel goed gescoord. Dat neemt blijkbaar het gevoel niet weg? Hoe dat komt? Ik zag onze partij in het NK 1993 en ik speel een partij die ik zou op kunnen nemen in mijn 50 mooiste partijen, ware het niet dat er aan het einde iets mis gaat en het toch remise wordt. Is dat blijven hangen in mijn gevoel? Interessante trainingsvraag: stel je hebt zo’n gevoel bij een bepaalde tegenstander, hoe zorg je dat dit anders wordt? Misschien kan het helpen een goede partij erbij te zoeken als tegengif? Daarom als voorbeeld mijn aanvalsoverwinning op Anton uit het internationale toernooi van Nijmegen in 2005. Ik zet er een filmpje bij vanuit het perspectief van de winnaar.      

Anton van Berkel – Johan Krajenbrink 0-2, Nijmegen, 30-07-2005.

1.32-28 18-22 2.37-32 12-18 3.34-29 7-12 4.40-34 19-23 5.28×19 14×23 6.41-37 13-19 7.46-41 8-13 8.45-40 2-8 9.32-28 23×32 10.37×28 19-23 11.28×19 13×24 12.38-32 9-13 13.32-28 4-9 14.41-37 16-21 15.31-26 11-16 16.43-38 1-7 17.48-43 20-25 18.29×20 25×14 19.28-23 18×29 20.34×23 14-19 21.23×14 10×19 22.40-34 5-10 23.35-30 10-14 24.44-40 13-18 25.50-45 8-13 26.30-24 19×30 27.34×25 21-27 28.37-31 6-11 29.40-35 14-20 30.25×14 9×20 31.49-44 18-23 32.33-29 23×34 33.39×30 3-9 34.44-39 12-18 35.45-40 9-14 36.40-34 18-23 37.42-37 13-19 38.38-33 20-25 39.33-29 15-20 40.29×18 22×13 41.31×22 17×28 42.36-31 19-23 43.47-42 14-19 44.31-27 7-12 45.42-38 20-24 46.37-31 12-18 47.38-32 28×37 48.31×42 23-28 49.42-38 11-17 50.38-33 17-22

Casper Remeijer debuteert in het belangrijkste kampioenschap van ons land. Dat is bijzonder. Toen ik nadacht over Casper schoten me een paar dingen te binnen en ik besloot één herinnering  via mijn boek Praatdam te controleren.

En inderdaad, mijn herinnering klopte: het WK aspiranten 2007 werd gespeeld voor ons eigen NK en we werden daarom gedwongen spelers te kiezen die we zouden gaan afvaardigen. We kozen voor Roel Boomstra en Frerik Andriessen. De nummer drie kiezen viel ons wel zwaar. En ons is in dit geval de KNDB jeugdtrainer en coach Alex Mathijsen en ikzelf als toen nog Coördinator talentontwikkeling KNDB. Uiteindelijk kozen wij voor Richard Bos en niet voor de andere grote kandidaat Casper Remeijer. Richard Bos damt al lang niet meer en Casper Remeijer speelt nu in de grote finale. Dus wij hadden het fout. Er schoot mij ook te binnen een onderlinge partij uit 2013, zo gaat dat nu eenmaal met dammers, daar denk je toch al snel aan. Ik heb zwart in het diagram, ik ben aan zet ik en ik ga veel schijven slaan van Casper.

Casper speelt voor het éérste team van Schiedam, Van Stigt Thans: zij werden tweede nog voor VBI Huissen, maar wel achter Hijken DTC. Hij voerde een opvallende wending uit tegen één van de sterkste speelster van ons land Ester van Muijen. In het diagram speelt hij met zwart de plakker 22… 25-30 23.26×28 30×19 en wit is weer aan zet, wit heeft er eentje meer, maar kan zich niet alle zetten permitteren. Van Muijen wilde bewijs zien en speelde 24.34-30 en met 24… 18-22 25.28×17 11×22 won zwart zijn schijf weer terug. Casper won uiteindelijk omdat hij goed doorgaat.

Johan Krajenbrink.

Kampioenschap van Nederland pupillen 2008 in Huissen: de prijsuitreiking loopt, Arwin Lammers is kampioen voor Gilles Yeung, Alex Ketelaars en Pepijn van den Brink. Achter in de zaal huilt Martijn van IJzendoorn aan één stuk door. Daar heeft hij ook alle reden toe: hij is 9^e geworden.

De KNDB heeft vooraf bepaald dat de nummers 1 en 2 internationaal worden afgevaardigd en dat de 3^e speler die internationaal mag spelen wordt gekozen. De scouts hebben Martijn al in het vizier: hij is ook al kampioen van Europa 2007 bij de welpen. Wat nu te doen? We passeerden na lang nadenken de nummers 3 tot en met 8, we kozen dus voor nummer 9 Van IJzendoorn. Dat gaf commotie, veel commotie, want het was een opvallende beslissing. In mijn herinnering werd Martijn daarna direct kampioen van Europa bij de pupillen, want dat wilde ik natuurlijk graag: hij werd echter 6^e achter kampioen Filimonov, nummer 2 Budis en verder nog Mironov, Plaksij en Permyakov. Het jaar daarna dan wel kampioen? Nee, ook niet. En in 2010 werd Jan Groenendijk kampioen van Europa bij de pupillen en Martijn van IJzendoorn werd 3^e. Heb ik spijt gehad van deze beslissing? Nee, nooit. Martijn speelt later dit jaar om het wereldkampioenschap 2019 in Ivoorkust. Als hij gewend is aan Afrika, is hij een kandidaat voor de hoogste titel. Het is nogal overdreven om in één lijn van een pupillenkampioenschap uit te komen bij het wereldkampioenschap, maar het was wel een belangrijk duwtje. Aan de andere kant: hoe was het gegaan met de nummers 3 tot en met 8 als zij juist dat mooie duwtje hadden gehad? Hadden zij dan in Ivoorkust om het wereldkampioenschap gespeeld? Martijn heeft trouwens een prachtige stijl en hij durft alles. In het wereldkampioenschap 2017 draaide hij Virni dol en dat is bijzonder en dat lukt niet veel spelers. In het diagram speelt Martijn met zwart een korte-vleugelopsluiting en dat is gewaagd.

Wit moet opletten: los zelf op waarom 36.43-38, 36.42-38, 36.36-31, 36.44-40 allemaal niet kunnen. Virni dacht slim te zijn met 36.27-22 36.17×28 37.26×17 11×22 38.43-38 en wit dreigt. Zwart heeft dieper gekeken 38… 24-29 39.33×24 19×30 40.34×25 22-27 41.32×21 16×27 en een fraai diagram:

Wit hoopte op compensatie na 42.38-33 27-32 43.33×22 23-28 44.22×33 32-38 45.33-28 38×47 46.36-31 47×33 47.39×28, maar Martijn maakt het ook perfect af met 47… 2-8 48.37-32 14-19 49.28-22 19-24 50.32-28 6-11 51.44-40 13-19 52.40-34 8-12.

Het is een kunst om een grap of een raadsel goed te vertellen of op te schrijven. Ik doe een voorzichtige poging: stel je doet mee aan het kampioenschap van Nederland en je wint dan vervolgens van Rob Clerc en van Gérard Jansen, waar eindig je dan in het eindklassement?

Een slim antwoord: dàt heeft zich nooit voorgedaan, maar oké, het is wel een interessante vraag. Een makkelijk antwoord: als je wint van Rob Clerc en van Gérard Jansen in een kampioenschap van Nederland, dan ben je natuurlijk kampioen, dat kan niet anders. Ik weet niet of het zich vaker heeft voor gedaan, winnen van Clerc en van Gérard Jansen in één enkel toernooi, Alexeï Chizhov is een belangrijke kandidaat met al zijn overwinningen in wereldkampioenschappen op de Nederlanders. In het kampioenschap van Nederland 1989 in Leeuwarden won Wim Kalis van Rob Clerc en van Gérard Jansen. Hij werd echter géén kampioen, want hij verloor 7 partijen, 3 werden er remise en hij boekte 3 overwinningen. Hoe kan dat trouwens 13 partijen? Inderdaad: dat kampioenschap werd gespeeld met 14 deelnemers. Ik wist niet meer hoe die overwinningen tot stand waren gekomen, dus ik heb er naar gekeken. De overwinning tegen Clerc is na een erg mooie en scherpe partij met aanval en omsingeling, langzaam verliest Clerc de controle en Kalis was ook scherp in het eindspel. De overwinning tegen Gérard Jansen ging heel anders, zie het volgende diagram, Kalis met wit:

De zwartspeler wil geen 34… 12-17 met de splijtende ruilen met 35.27-22, dus daarom gaat zwart scherp verder met 34… 15-20 35.30-25 24-29 36.25×14 9×20 37.49-44, na deze slimme wachtzet mag 37… 12-17 al helemaal niet meer en daarom lijkt het vervolg verdacht veel op een forcing: 37… 3-9 38.39-33 29-34 39.44-39 20-25 40.39×30 25×34 41.43-39 34×43 42.48×39 9-14 43.35-30 14-20 44.30-24 en wit wint, want wit haalt dam.

Johan Krajenbrink.    

Veel spelers zijn minder fanatiek als ze ouder worden. Dat geldt niet voor Jos Stokkel. Jos is een echte speler, niet alleen de bondscompetitie, niet alleen de Gelderse Dambond, nee, het liefst damt hij over de hele wereld.

Hij speelde in 2018 het kampioenschap van Europa in Rusland en hij speelde in maart van dit jaar het World Cup toernooi in Turkije. In april weer terug in eigen land en wel in zijn eigen Huissen: het kampioenschap van Nederland  2019. Jos is actief bij VBI Huissen: in de zogenaamde technische commissie zal hij de vraag moeten beantwoorden hoe we weer landskampioen kunnen worden. Jos is een gangmaker in het éérste team en hij prikkelt links en rechts zijn teamgenoten. De standaardactie van Jos om mij stil te krijgen is te verwijzen naar onze partij in het kampioenschap van Nederland 1989 in Leeuwarden, toen ik zijn openingszet 1.33-29 beantwoordde met 1… 19-24 2.39-33 14-19 3.44-39 20-25 4.29×20 25×14. Dat is inderdaad niet heel erg actief…

aarom ik dat deed? Ik had een dag eerder verloren van Huissens damicoon Gérard Jansen: ik poogde eerst maar eens een herstelremise te spelen. Jos werd dat jaar trouwens kampioen van Nederland! Maar hoe prikkel ik Jos? Een lievelingsfragment van mij is de nederlaag van hem tegen Hans Jansen in 1979. Het is leerzaam om te zien hoe het machteloze zwarte centrumblokje vijandelijk wordt omhelsd. Een plaatje werkelijk. Kijk maar: Jos met zwart en Hans Jansen met wit. En zwart mag zetten… Probeer maar eens te ontsnappen met al die groepjes van Jos.

49… 15-20 50.38-32 20-24 51.29×20 25×14 52.32-27 14-20 53.37-32 en met zes tegen zes geeft zwart het op: hij kan geen kant op.

Johan Krajenbrink.

Wouter Sipma kwam relatief laat in het topsportprogramma van de KNDB. Hij is er nu trouwens weer uit: zijn keuzes werden anders en daardoor zijn trainingsbezoek op Papendal minder.

Hij heeft al veel verschillende dingen gedaan in de damwereld: zo was hij al eens damescoach in een ver buitenland en is hij de vaste secondant van onze wereldkampoen Roel Boomstra. Heel bijzonder. Wouter heeft ook een opvallende speelstijl. Het is een moeilijke vraag: komt die stijl in evenwicht om een groot succes te boeken, bijvoorbeeld in het NK 2019 in Huissen? Soms wil een speler zo blijven spelen en dat is voor de toeschouwers fijn. Soms is het ook moeilijk om een speelstijl succesvol aan te passen. Soms past het niet bij iemands karakter. Grote vragen die Wouter Sipma misschien moet beantwoorden.

Veel partijen ging door mijn hoofd toen ik aan Wouter dacht. Opeens moest ik glimlachen: er schoot mij iets te binnen. De Rus Alexander Safonov was bij de jeugd een grote concurrent van Wouter en zeker ook van wereldkampioen 2018 Roel Boomstra. Bij een jeugdwereldkampioenschap in het Hijken van Wouter Sipma, werd Safonov vreselijk gefopt door Wouter.

Wouter Sipma  – Alexander Safonov 2-0, Wereldkampioenschap junioren, 19-12-2012.

1.32-28 20-25 2.31-27 15-20 3.27-22 18×27 4.28-23 19×28 5.33×31 14-19 6.39-33 10-14 7.44-39 5-10 8.37-32 12-18 9.41-37 7-12 10.33-28 1-7 11.39-33 17-22 12.28×17 12×21

Wouter speelde nu in het diagram geweldig 13.50-44! Dat lijkt een gigantische blunder: zwarts hele opstelling is daar ook op gebaseerd. Als ik me goed herinner kwam de reactie van zwart ook snel. Een heel mooie lokzet! De witte slag met 32×1 is weliswaar goed zichtbaar in het diagram, máár hoe dat voor elkaar te krijgen?

Kijk maar: 13.50-44 25-30 14.35×15 14-20 15.15×24 19×50 16.31-26 50×17 17.49-44 17×50 18.26×17 11×22 19.38-33 50×28 20.32×1 en wit won natuurlijk!

Johan Krajenbrink.

Lang geleden schreef ik het boekje Smerig spel? en dat verkocht verdacht goed. Dammers waren geïnteresseerd in de geschreven en in de ongeschreven regels van onze sport en al de incidenten die daarbij horen. Je kunt ook zeggen: dammers houden van sensatie.

Ik moest hier aan denken toen Niek Kuijvenhoven zich plaatste in een barrage tegen Wouter Wolff door 2 schijven met zijn dam te slaan in plaats van de verplichte 3 schijven. Wolff zag het niet, Kuijvenhoven won en speelt het NK 2019. Wat gebeurt er regelmatig: speler doet iets wat niet mag, de andere speler wijst hem daarop, de fout wordt hersteld en er wordt verder gespeeld.

Wat gebeurt er regelmatig: speler doet iets wat niet mag, de andere speler ziet het niet en er wordt weer gewoon door gespeeld. Tot zover niets nieuws. Maar nu dan Kuijvenhoven-Wolff! Kuijvenhoven voelde zich schuldig, gaf zijn verkeerd slaan toe na de partij en verontschuldigde zich ook bij zijn tegenstander. Wolff diende daarop protest in, een paar dagen later. Ik kan me vergissen, máár dat bekennen en dat protest lijken mij nieuw in die combinatie. Veranderde er wat aan de uitslag? Nee, de wedstrijdleiding handhaafde te uitslag: de les is dat het tijdens de partij moet gebeuren! Als het af is, de notatiebiljetten getekend, de uitslag ingevuld, je dus weinig kans meer maakt met een protest. Hoe zullen Niek Kuijvenhoven en Wouter Wolff er aan toe zijn? Het is duidelijk dat Kuijvenhoven zich er niet prettig bij voelt en dat is ook een wijze sportieve les voor iedereen. Het zal ook duidelijk zijn dat Wolff zich niet lekker voelt. Verder zullen de meningen hierover verschillen.

Een mening die ik gegeven heb in dat boekje Smerig spel?  is dat je zelf altijd moet opletten en als je iets niet ziet, dat ook je eigen fout en zwakte is. Doet de klok het niet? Zelf kijken en zelf opletten. Noteert de tegenstander niet goed en wil je daar toch op gaan vertrouwen, draag dan de gevolgen dat je afhankelijk bent geworden van je tegenstander. Zie je niet dat je tegenstander 3 schijven moet slaan: dat is ook je eigen zwakte.  

Niek Kuijvenhoven is een mooie speler en in het kampioenschap van Nederland 2016 speelde hij veel aantrekkelijke partijen. Hij won onder meer van Auke Scholma (zwart) en kijk hoe Niek het positioneel speelt vanaf het diagram. Hij laat zien hoe je tegen zwarte randschijven kunt spelen en beetje bij beetje ook meer centrum kunt pakken. 

29.43-39 9-13 30.39-33 4-9 31.32-28 9-14 32.37-32 14-20 33.48-43 20-24 34.29×20 15×24 35.45-40 13-19 36.49-44 12-18 37.43-39 7-12 38.40-34 2-7 39.32-27 6-11 40.36-31 30-35 41.31-26 18-23 42.38-32 24-30 43.26-21 11-17 44.21-16 12-18 45.33-29 18-22 46.27×18 23×12 47.29-24 19-23 48.28×19 17-22 49.34-29 12-17 50.32-28 22×33 51.39×28 7-12 52.28-23 35-40 53.44×35 17-22 54.24-20 25×14 55.19×10 22-27 56.35×24 27-31 57.10-4 31-37 58.4-27 12-17 59.16-11 17×6 60.27-38 en wit had gewonnen. 

Johan Krajenbrink

Toen ik nog niet lang damde in het Achterhoekse Vorden, zoemde rond dat er in Huissen een erg groot talent rond liep. Ik volgde Gérard Jansen in een groot gevecht om de Gelderse jeugdtitel met Henk Sonderen uit Winterswijk.

Zijn talent is onvoorstelbaar groot, máár hij weet ook gewoon veel, zo kan hij erg goed overweg met het eindspel van 5 dammen tegen 2 dammen. Zijn talent is ècht onvoorstelbaar groot: vreemd genoeg is hij nooit kampioen van Nederland geweest, erg dichtbij was hij vaak genoeg. Ik leg de lat hoger: waarom is hij nooit wereldkampioen geworden? Had dat gekund? Ja, dat had gekund, máár er zijn “maars”. Zo is duidelijk dat de veelvoudig wereldkampioenen Chizhov en Schwarzman ongeveer leeftijdgenoten van hem zijn: hij had dus sterke concurrenten.

Duidelijk is ook dat de topspelers uit Oost-Europa en Afrika profspelers zijn. Gérard heeft nooit alleen maar gedamd, dus het was wat dat betreft geen echte concurrentie. De goede faciliteiten van Topsport KNDB kwamen na zijn actieve periode: hij heeft daar niet meer van kunnen profiteren. Wereldkampioen 2018 Roel Boomstra is opgegroeid in een heel andere periode dan Gérard. Nu speelt hij niet veel meer en hij lijkt het ook niet echt te missen. Hij is wel actief binnen damclub VBI en alweer een  tijd penningmeester.

Gérard is met recht Huissens damicoon samen met Geert van Aalten. In eerste instantie zullen dammers aan Gérard denken als een ijzersterke positionele centrumspeler: dat is hij. Maar hij kan meer, heel veel meer, vandaar ook mijn opmerking over het eindspel van 5 dammen tegen 2 dammen. Daarom nu een bijzondere combinatie van hem in het kampioenschap van Nederland 1986 tegen Jeroen Goudt. De hele partij is het naspelen waard: de zwarte strategie is bijzonder en leerzaam.

Jeroen Goudt – Gérard Jansen 0-2

1.32-28 18-23 2.33-29 23×32 3.37×28 20-25 4.41-37 17-21 5.39-33 15-20 6.37-32 19-24 7.44-39 21-26 8.50-44 26×37 9.32×41 14-19 10.38-32 10-14 11.41-37 16-21 12.43-38 21-26 13.36-31 11-16 14.46-41 6-11 15.31-27 5-10 16.41-36 12-17 17.49-43 8-12 18.37-31 26×37 19.32×41 3-8 20.42-37 1-6 21.37-32 17-21 22.41-37 11-17 23.37-31 7-11 24.31-26 10-15 25.47-41 13-18 26.36-31 9-13 27.48-42 4-9 28.42-37 2-7 29.28-23 19×28 30.32×23 21×32 31.38×27 en zie het diagram en kijk of je de dubbelcombinatie van zwart met zwart aan zet vinden kunt!

31… 14-19 32.23×3 24-30 33.35×24 18-22 34.27×9 8-13 35.9×18 12×23 36.29×18 20×49 37.3×21 16×47.

Johan Krajenbrink.

Technisch directeur van de KNDB, dat is één van de dingen die ik poog zo goed mogelijk te doen in de damwereld. Dat houdt in: ik ben verantwoordelijk voor het topsportbeleid. Weet ik in de gewone wereld makkelijke keuzes al moeilijk te maken, als TD KNDB weet ik doorgaans wel snel wat ik vind passen binnen het topsportbeleid.

De laatste maanden wist ik het echter niet goed. Kampioen van Nederland 2018 Alexander Baliakin wilde niet het kampioenschap van Nederland 2019 in Huissen spelen, maar wel het IMSA Elite Mind Games in China, ook begin april. Er komen gelukkig steeds meer internationale toernooien en soms is er veel geld te verdienen. Voor dat IMSA toernooi moest je je kwalificeren via de World Cup toernooien en dat had Baliakin gedaan. Hij zag het als een logisch vervolg en beloning dat hij dáár zou spelen. Een TD KNDB heeft topspelers en toptalenten niet aan een touwtje, gelukkig niet, máár we hebben wel een Topsportstatuut en een convenant over het Nederlands kampioenschap. Oftewel: we vinden het kampioenschap van Nederland belangrijk! Hoe te handelen? Welke afwegingen maken? Extra lastig: Alexander Baliakin speelt al jaren voor Huissen. Ook speelt mee dat hij altijd een trouw deelnemer is geweest aan het nationale kampioenschap. Ondertussen organiseert IMSA ook een ander groot toernooi in China in de maand mei, met in totaal 150.000 euro aan prijzengeld en dáár kan Alexander ook spelen. Uiteraard opperde ik dat het een mooie spreiding zou zijn: april Huissen, mei China. In een vergadering van de commissie topsport schoof ik het probleem vooruit: inmiddels was duidelijk dat er een vraagteken stond achter het IMSA toernooi in april, terwijl het IMSA toernooi in mei zeker door ging. Dus iedereen kon ook nog hopen dat het probleem vanzelf zou weggaan. En zo is het ook gegaan, gelukkig.

Vindt een mens iets mooi wat hijzelf niet kan? Ik kan zelf niet een flankaanval omsingelen: ik kijk met bewondering naar omsingelaars. En dat is Alexander. Verwacht geen slim commentaar van mij bij de onderstaande overwinning, ik denk alleen dat de witte aanvalsstukken goed staan. Toch wordt wit weggespeeld  en in het dia zien we geweldig hoe het zwart gelukt is de witte aanval te blokkeren. 

Arjan van Leeuwen – Alexander Baliakin 0-2 Brunssum, 01-08-1989
1.32-28 18-23 2.33-29 23×32 3.37×28 20-25 4.41-37 17-21 5.29-24 19×30 6.35×24 14-20 7.39-33 20×29 8.33×24 10-14 9.44-39 12-18 10.50-44 7-12 11.38-33 1-7 12.43-38 11-17 13.31-26 18-22 14.48-43 14-19 15.40-35 19×30 16.35×24 5-10 17.46-41 10-14 18.45-40 14-20 19.36-31 20×29 20.33×24 22×33 21.38×29 7-11 22.42-38 9-14 23.38-33 3-9 24.33-28 13-18 25.37-32 14-20 26.31-27 17-22 27.28×17 11×31 28.26×37 6-11 29.32-28 9-13 30.47-42 11-17 31.42-38 21-26 32.41-36 17-21 33.38-32 4-10 34.43-38 10-14 35.37-31 26×37 36.32×41 21-26 37.28-23 14-19 38.23×14 20×9 39.39-33 18-22 40.41-37 12-17 41.44-39 17-21 42.38-32 13-18 43.49-43 21-27 44.32×21 16×27 45.43-38 27-31 46.36×27 22×42 47.38×47 18-22

48.29-23 26-31 49.34-29 31-37 50.39-34 22-27 51.40-35 27-31 52.33-28 31-36 53.23-18 37-41 54.29-23 41-46 55.34-29.

Johan Krajenbrink

Ik ben er altijd blij mee: keuzeplaatsen, organisatieplaatsen, sponsorplaatsen, aanwijsplekken, beschermde plaatsen! Dat is niet iedereen: veel mensen hebben de opvatting dat je gewoon moet spelen en je moet kwalificeren en dat is het enige dat telt.

Ik begrijp het. Maar toch: soms wil je iemand in een hogere leeftijdscategorie laten spelen en moet je wat flexibel zijn, soms is iemand ziek, soms heeft een groot talent bescherming nodig en soms krijgt de organisatie het anders niet helemaal rond. In het NK 2019 in Huissen krijgt Jan Groenendijk de sponsorplaats: een sterke aanvulling op het deelnemerslijst. Máár de vraag mag gesteld worden: had Groenendijk misschien ook wel één keertje de Halve-Finale van Nederland mogen spelen? Het antwoord is ja. Hoe dan ook: de organisatie is blij met de deelname van Groenendijk. De afgelopen jaren hebben we gezien dat hij televisiegeniek is bij zijn optredens met Matthijs van Nieuwkerk en Eva Jinek. Hij is ook één van de grootste internationale talenten van de afgelopen jaren. Trainers blijven combinatietesten aanslepen en hebben toch nooit genoeg. Zijn spel in het wereldkampioenschap 2015 was geweldig en origineel en hij had toen wereldkampioen moeten worden. Ik moet echter ook kritisch zijn: zo’n talent en dan een magere score van 12 punten uit 11 wedstrijden voor zijn actieve club WSDV Wageningen, dat is wel erg magertjes. Hij heeft zijn A-status bij NOC*NSF behouden op basis van zogenaamd “maatwerk” en helaas niet op basis van zijn prestaties in het afgelopen jaar. Oftewel: hij heeft wel wat te bewijzen in Huissen. Aan zijn talent zal het niet liggen, maar hoe zal het gaan met zijn tijdverdeling? Zullen wij zijn laatste secondes weer tergend langzaam zien wegtikken op zijn klok? Prachtig voor het publiek, dat wel.          

Een voorbeeld van zijn combinatietalent in de praktijk: Groenendijk met wit tegen Tjeerd Harmsma, in het najaar van 2017. Een gewone stand en zwart dacht 31… 3-9 te kunnen spelen. Als je weet dat er wat in zit dan zie je het misschien wel, maar zie je het ook als je het niet weet? Na 31… 3-9 combineerde Groenendijk naar dam met 32.28-23 19×30 33.37-31 26×28 34.38-33 28×39 en 35.43×3.

Johan Krajenbrink