Baljakin prolongeert Nederlands kampioenschap dammen

Huissen – In de meubelhal van Jansen Totaal Wonen in Huissen werd afgelopen week het Nederlands kampioenschap dammen verspeeld. De sfeervolle ambiance gaf alle ruimte voor een bijzonder evenement.

Dat werd bekroond doordat Alexander Baljakin van de Huissense Damvereniging VBI zijn nationale titel met succes verdedigde. Na vijf winstpartijen en zes remises mocht hij zich Nederlands kampioen 2019 noemen.

Het toernooi om de titel kende een buitengewoon spannend verloop waarbij in de slotfase nog vier spelers kansrijk leken. Alexander (57) speelde in de voorlaatste ronde remise tegen mede-titelkandidaat en nationaal kampioen 2017 Martijn van IJzendoorn (22). In de laatste ronde sloot hij vervolgens tegen Wim Kalis winnend af. Zowel Van IJzendoorn als de andere jonge kandidaten Jan Groenendijk (20) en Wouter Sipma (25) kwamen niet meer tot winst. Daarmee was het pleit beslecht.

Dit kampioenschap leverde Alexander zijn achtste titel op en daarmee kwam hij op gelijke voet met de bekende damcoryfeeën Harm Wiersma en Rob Clerc. Nadat de geboren Rus na zijn naturalisatie tot Nederlander in 2009 voor het eerst de nationale titel in de wacht sleepte volgde dus een uitermate succesvolle en productieve periode.

De tweede Huissense deelnemer aan dit evenement, Jos Stokkel, eindigde in de middenmoot op een 7e plaats.

Na afloop werden de prijzen uitgereikt door wethouder Theo Janssen van de gemeente Lingewaard, Henny Jansen, eigenaar van Jansen Totaal Wonen en Joop Hendriksen, voorzitter van het organisatiecomité.

Bron: De Gelderlander 

Stoïcijnse Baljakin weerstaat aanstormende damjeugd

Schitterend spel, afschuwelijke blunders, hevige tijdnood, opperste extase en diepe smart, het NK dammen had het allemaal. Met als vaste constante de meester der koele berekening: Alexander Baljakin.  

HUISSEN – Het is alweer de achtste nationale titel, die de 58- jarige routinier op zijn erelijst bijschrijft. Daarmee treedt hij toe tot een illuster rijtje met oud-kampioenen als Piet Roozenburg, Harm Wiersma en Rob Clerc. De legendarische Cees Keller blijft met dertien Nederlandse titels vermoedelijk onbereikbaar. Maar met de vóór zijn naturalisatie tot Nederlander vergaarde titels in Wit-Rusland én de voormalige Sovjet-Unie laat Baljakin alle collega-grootmeesters ver achter zich.  

Baljakins winst in de slotronde op Wim Kalis was kenmerkend voor de stijl van de meester der gelijkmatigheid,  zelfbeheersing en koele berekening. Terwijl de explicateurs Ton Sijbrands en Roel Boomstra in de kansrijke stelling naarstig naar een sluitende winst zochten, verwees de Huissenaar met een simpel terugruiltje alle varianten naar de prullenbak. ,,De meeste spelers zijn tegenwoordig theoretisch zo sterk, dat het geen zin heeft ze concrete aanknopingspunten als een voorpost te geven,” verklaarde hij na afloop zijn speelwijze. ,,Mijn doel is ze voortdurend te laten werken, zodat ze uiteindelijk toch een fout maken”. Ook de creatieve Kalis bleek niet bestand tegen de laveerkunst van Baljakin, die eerder in het toernooi op vergelijkbare wijze Rob Geurtsen, Niek Kuijvenhoven, Hein Meijer en debutant Casper Remeijer op het verkeerde been had gezet.

,,Ontzettend knap, zoals Baljakin dat doet”, vond Roel Boomstra. ,,Neem nou die partij tegen Remeijer die verder geen enkele partij verloor. Alleen Baljakin wist in een dun standje vrijwel vanuit het niets met een fraai gambiet toch te winnen.” 

Uiteindelijk volstond de plus vijf score ruimschoots voor Baljakin. Toch was het toernooi anders gelopen als drie jonge rivalen hun kansen optimaal hadden benut. De eerste die afhaakte was Martijn van IJzendoorn, die zowel tegen Wim Kalis als Niek Kuijvenhoven de winst vergooide. Halverwege greep de ontketende Wouter Sipma met een glaszuivere hattrick de koppositie. Daarmee dwong de Groninger  runner-up Jan Groenendijk tot een ultieme krachtsinspanning. Halverwege dat meeslepende duel volgde Sipma in een razend complexe positie zijn eerste intuïtie. ,,Het bleek de beste keuze, maar ik deed er wel veel te lang over de knoop door te hakken en daarna verloor ik de controle”, verklaarde de Groninger na afloop zijn nederlaag. Sipma kwam de tik niet meer te boven, maar een dag later ging ook Groenendijk hard onderuit, toen hij tegen Anton van Berkel het toernooi wilde beslissen en het deksel op de neus kreeg.

Beslist werd het NK  inderdaad, want ondertussen had Baljakin zich na een narrow escape tegen Sipma herpakt en zijn zeges even effectief als stijlvol bijeengeschoven. Uiteindelijk deelden Groenendijk en Sipma op twee punten afstand gebroederlijk de tweede plaats, wat beiden verzekert van de volgende NK finale.

Sipma houdt een goed gevoel aan zijn zevende NK over. ,,Ik ben trots op mijn eerste podiumplek,
heb heerlijk gespeeld, veel kansen gecreëerd en moet aan het eind een groot kampioen voor laten gaan.”

Bert Dollekamp – Dagblad van het Noorden

Op het NK dammen 2019 maakten de twaalf finalisten elke wedstrijdronde kans op een bedrag van 150 euro voor de zogenaamde rondeprijs. Deze prijs kan gaan naar een speler die een bijzondere prestatie heeft geleverd, maar het bedrag kan ook gedeeld worden door twee spelers die er samen een gedenkwaardige onderlinge strijd van hebben gemaakt.

Na elke ronde werd hier naar gekeken door een vakjury van steeds wisselende samenstelling. Altijd betrof het echter 3 juryleden: een lid van de NK-organisatie, een lid van de technische staf van de KNDB, en een van de dienstdoende demonstrateurs. Omdat in ronde 2 en 4 geen rondeprijzen werden uitgereikt, heeft de NK-organisatie na het toernooi nog een tweetal extra prijzen toegekend. 

U heeft eerst nog een toelichting bij de rondes 9 tot en met 11 tegoed. De rondeprijs van de negende ronde ging naar het misschien wel belangrijkste duel van dit NK: het heroïsche duel tussen Jan Groenendijk en Wouter Sipma. Twee spelers waarvoor de toeschouwer graag naar de damarena komt. Beide spelers durfden een zeer scherpe strijd aan te gaan en uiteindelijk grote winstkansen te creëren. In een knotsgek macro-eindspel miste Sipma als eerste praktisch de winst, waarna Groenendijk wel wist toe te slaan. Een hartverwarmend gevecht! 

In de tiende ronde werd Groenendijk echter hardhandig van het bord gezet door de op stoom geraakte Anton van Berkel. Na een vlijmscherpe opening overspeelde Groenendijk zijn hand en Van Berkel toonde geen enkele reserve. Menig speler zou tegen Groenendijk eieren voor zijn geld hebben gekozen, maar Anton vertrouwde op zijn berekeningen en won overtuigend een schijf. Het vervolg was evenwel nog rommelig, maar de winst van Van Berkel was absoluut verdiend. 

In de elfde ronde liet Alexander Baljakin zien hoe een geroutineerd kampioen kan presteren onder druk. In een heerlijke modelpartij rekende hij meedogenloos af met zijn concurrentie. Zijn tegenstander Wim Kalis produceerde na de opening enkele kromme zetten om zijn kerkhofaanval te ondersteunen. Baljakin liet zien dat hij ook in een dergelijk speltype nog altijd een loepzuivere techniek heeft. Na enkele prachtige omtrekkende bewegingen maakte hij het karwei af met een kleine doorbraakcombinatie. Een waardige slotpartij van de kampioen! 

Na afloop van het toernooi heeft de NK-organisatie besloten om de twee overgebleven rondeprijzen als volgt te verdelen. De eerste ‘bonusprijs’ gaat naar een partij die de toeschouwers sterk in vervoering bracht, namelijk het treffen tussen Niek Kuijvenhoven en Jan Groenendijk in ronde 7. Er gebeurde werkelijk van alles vanaf het late middenspel in deze partij. Groenendijk mist na een mooie strategische partij eerst de winst en komt dan in een volledig ondoorzichtig macro-eindspel terecht. Underdog Niek Kuijvenhoven begrijpt daarbij donders goed dat hij ook kansen heeft, en begint langzaam maar zeker met meer schijven naar de damlijn af te stevenen. Wat volgt zijn talloze gemiste (analytische) winsten voor Kuijvenhoven en een bijzonder listige ontsnapping van Groenendijk. Een prachtig schouwspel! 

De tweede bonusprijs gaat naar een partij waarin een voortreffelijke technische prestatie werd geleverd door een van de twee spelers. Dit betreft de fraaie overwinning van debutant Casper Remeijer in de negende ronde op Jos Stokkel. Het is eenvoudigweg een aanvalspartij uit een stuk die in elk leerboek over de Keller kan worden opgenomen. Na een principiële opening raakt Stokkel langzaam maar zeker de grip op de zwarte centrumstand kwijt. Na het zeer effectieve doorstoten op de zesde rij van zwart (28-32!), is er eigenlijk geen houden meer aan. Stokkel probeert zich nog te verweren met een tijdelijk offer, maar Remeijer maakt het gedecideerd af. 

Rondeprijzen:

• Ronde 1: Martijn van IJzendoorn en Wim Kalis
• Ronde 2: –
• Ronde 3: Ron Heusdens
• Ronde 4: –
• Ronde 5: Jan Groenendijk
• Ronde 6: Martijn van IJzendoorn
• Ronde 7: Wouter Sipma en Jos Stokkel
• Ronde 8: Alexander Baljakin
• Ronde 9: Jan Groenendijk en Wouter Sipma
• Ronde 10: Anton van Berkel
• Ronde 11: Alexander Baljakin
• Bonus I: Jan Groenendijk en Niek Kuijvenhoven (ronde 7)
• Bonus II: Casper Remeijer (ronde 9)

HUISSEN – De favorieten in het NK dammen bevinden zich in een emotionele achtbaan, waarin de aanstormende jeugd het lijkt af te leggen tegen de ervaring van Alexander Baljakin.

Gisteren maakte de euforie van Jan Groenendijk na zijn winst op stadjer Wouter Sipma plaats voor diepe treurnis, nadat Anton van Berkel de debutant in een door hemzelf uitgelokte heksenketel compleet van het bord veegde. Sipma trof het niet dat Rob Geurtsen hem met een grote botte bijl de weg naar de koppositie versperde. Zodat Baljakin vandaag ondanks een gemiste droomwinst op Van IJzendoorn zijn achtste titel voor het grijpen heeft.

Bert Dollekamp – Dagblad van het Noorden

Vandaag is de slotdag van het NK. Ik heb daar altijd heel gemengde gevoelens bij. Het is vaak een geval van eerst het zoet, dan het zuur.

Als de eerste plaats nog niet bekend is, zitten de partijen vol spanning en is het genieten geblazen. Daarna volgt echter de prijsuitreiking en die is voor bijna niemand leuk. Op de een of andere manier weet de organisatie altijd een spreekmeester van stal te halen die met tenenkrommende “grapjes” zijn onbekwaamheid etaleert. Veel te lange toespraken waar we niet op zitten te wachten. En let eens op de foto’s van de top-drie van een willekeurig damtoernooi. Het lijkt alsof er bekers bij een begrafenis worden uitgereikt. Hopelijk valt het vandaag mee.

Voor er definitieve conclusies kunnen worden getrokken, kunnen we alvast beginnen met een voorlopige evaluatie. Rob Geurtsen doet wat er van hem verwacht wordt en eindigt keurig als laatste. Niek Kuijvenhoven had vooral last van zijn karma dit toernooi. De twee oude wolven Meijer en Heusdens hebben zowel hun haren als hun streken verloren. Gevalletje te groot voor het servet en te klein voor het tafellaken; in de halve finales plaatsten ze zich meestal met gemak, maar in de finale komen ze te kort om om de eerste plaats te strijden. Wim Kalis doet voor zijn doen weer keurig mee in de middenmoot. Jos Stokkel en Anton van Berkel eindigen ongeveer waar je ze verwacht. Casper Remeijer is misschien wel de verrassing van het toernooi en maakt een uitstekend debuut.

Rest de top vier die boven de anderen uitstak. Drie leeuwen en een wolf in leeuwskleren (of een leeuw in wolfskleren, daar wil ik vanaf zijn). Martijn van IJzendoorn heeft door zijn successen de afgelopen jaren de verwachtingen zo hoog opgeschroefd, dat we zijn prestatie dit toernooi als tegenvallend bestempelen. Hoewel het theoretisch nog mogelijk is dat hij de titel pakt, lijkt die kans praktisch toch wel verkeken. Wouter Sipma, die vooraf als outsider werd beschouwd, heeft zich dit toernooi nadrukkelijk uit de schaduw en in de schijnwerpers gespeeld. Hij is nog in de race om de titel, maar als ik voor iemand hoop dat hij in ieder geval op het podium belandt is het wel voor hem, zodat hij eindelijk eens van die halve finales af is. Jan Groenendijk heeft ons op de banken gekregen met zijn spectaculaire spel. Als je dat op zo’n hoog niveau kunt spelen, dan ben je sowieso een held, hoeveel afspraken met de bondscoach je ook schendt. Alexander Baljakin, de George Martin van het Nederlandse dammen, maakt bij het ingaan van de laatste ronde de grootste kans op de titel. Bij winst op Wim Kalis of bij remise en het uitblijven van winst voor Groenendijk en Sipma heeft hij zich op superieure wijze naar zijn achtste titel gelaveerd en heeft de Fab Four (Three) het nakijken.

Hoe het ook afloopt, we hebben ruim een week lang ons prima kunnen vermaken met een uitstekend georganiseerd NK, waarbij zoals het cliché luidt, het publiek de winnaar was.

Eric Sanders

Afgelopen woensdag gaf Ton Sijbrands onder grote publieke belangstelling een demonstratie blindsimultaandammen bij het NK dammen 2019.

Hij ging in de showroom van Jansen Totaal Wonen de strijd aan tegen vier uitverkoren spelers van Damvereniging VBI Huissen. Met evenzoveel overwinningen gaf Sijbrands weer eens blijk van zijn nog altijd indrukwekkende speelkracht. 

De setting van de demonstratie was volledig in lijn met de setting van het volledige NK. Sijbrands zat midden tussen het winkelende publiek aan een eettafel in een van de fraaie keukens, terwijl twee keukenblokken verderop zijn tegenstanders zaten te zwoegen. Ton had alleen beschikking over een beeldscherm om zijn zetten door te geven aan arbiter Frank Teer, terwijl de vier Huissenaren een bord mochten gebruiken. Hoewel Sijbrands de hoop had uitgesproken om het treffen tussen Ajax en Juventus nog thuis te kunnen zien, maakte hij er uiteindelijk een zitting van ruim 4 uur van. 

Dan over naar de partijen. Op het eerste bord verloor Remco Vredenberg in het klassieke middenspel een schijf en besloot al snel van verder verweer af te zien. Naast hem liet Jacob Reiffers na de opening een onverantwoorde klaverbladopsluiting toe, die door Sijbrands zorgvuldig in winst werd omgezet. Op het derde bord werd het centrum van Jos Lamers in een dodelijke omklemming genomen, waaruit ontsnappen niet meer mogelijk was. Op het vierde bord probeerde Dirk Joosten lange tijd de aanvalsgolven van Sijbrands te weerstaan, maar moest zich in het eindspel toch gewonnen geven. 

De argeloze bezoeker van de website van het NK zou zich kunnen afvragen waarom er bij het dammen zoveel demonstraties op het programma staan.

Eisen de NK-deelnemers een hoger prijzengeld of betere arbeidsvoorwaarden (Ron Heusdens met een bord “Twee partijen op een dag is een te hard gelag”)? Protesteren enkele liefhebbers tegen een overschot aan remises (“Al die gelijke spelen, beginnen ons te vervelen”) met de volgende dag een tegendemonstratie (“Wij nemen stelling tegen de kwelling van de Delftse puntentelling”)? Nee, niets van dat alles.  Bij Jansen Totaal Wonen worden we dagelijks verwend met uitleg over de partijen van de dag.

Ik kan me niet anders herinneren dan toen ik vroeger wel eens bij een toernooi ging kijken de demonstraties verzorgd werden door Ton Sijbrands. Dat was en is nog steeds indrukwekkend. Bij een willekeurig fragment schudt Ton een herinnering uit zijn mouw van een bijna gelijke stand (“met verwisselde kleuren en schijf 6 nog op 1”) uit een partij in een simultaan ter gelegenheid van de opening van een winkelcentrum in Purmerend (“ik meen in 1982” en geloof maar dat dat klopt). Later werd de taak ook wel eens waargenomen door Johan Krajenbrink, die het heel anders aanpakt. Met gespeelde onwetendheid, veel meer publieksparticipatie en met veel meer aandacht voor randzaken. Vind ik ook geweldig. Eigenlijk vind ik demonstraties altijd wel goed (Scholma+Wiersma, Meijer+Oudshoorn, etc). Ik heb maar één keer een demonstratie gezien waarbij de demonstrateur niet geschikt was en half mompelend in een poging tot Engels met continu de rug naar het publiek wat schijven over het grote bord schoof. Ik noem geen namen, maar het is uitzonderlijk dat hij geen Alexander of Alexeï heet.

De organisatie van het NK heeft dit jaar naast Sijbrands en Krajenbrink een heel blik explicateurs opgetrokken. En allemaal zijn ze uitstekend. Ik was aangenaam verrast hoe de wereldkampioen het deed. Roel Boomstra stond er zo zelfverzekerd en ontspannen bij  dat het af en toe leek of Ton Sijbrands niet meer dan zijn hulpje was. Michiel Kroesbergen lijkt het al jaren te doen en ook sidekicks -als ik ze zo mag noemen- Ester van Muijen en Stijn Overeem stellen niet teleur. Ik ga er vanuit dat Wouter Ludwig het vandaag ook prima gaat doen. En we kunnen dit ook nog eens allemaal perfect vanuit onze luie stoel thuis volgen, dankzij de inspanningen van Geb Kos. De spelers hebben het inmiddels op hun heupen gekregen en weten ons kijkers steeds meer spektakelstukken voor te schotelen. Wij toeschouwers hebben bij dit NK in ieder geval niets om tegen te protesteren.

Eric Sanders